Τα πρώτα ψηφιδωτά φιλοτεχνήθηκαν από Αιγύπτιους και Σουμέριους τεχνίτες. Πολύ πρώιμα χρονολογικά είναι και τα ψηφιδωτά δάπεδα στη Μινωική Κρήτη, όπου για ψηφίδες χρησιμοποιούσαν φυσικά χαλίκια. Στην κυρίως Ελλάδα η τέχνη των ψηφιδωτών διαδόθηκε κατά τον 5ο και 4ο π. Χ. αιώνα και ψηφιδωτά βρέθηκαν στην Όλυνθο, στην Ολυμπία, στη Σικυώνα, στην Αθήνα, στην Πέλλα κ.α. Τα παλαιότερα ψηφιδωτά ελληνικά δάπεδα είχαν για ψηφίδες λευκά και μαύρα χαλίκια.Αργότερα χρησιμοποίησαν και πολύχρωμα χαλίκια καθώς και τεχνικά επεξεργασμένες ψηφίδες. Πολύ σημαντικά για τη μεγάλη τους καλλιτεχνική αξία είναι τα ψηφιδωτά της Πέλλας και της Ολύνθου. Από τον 4ο αι. μ.Χ.τα ψηφιδωτά χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για τη διακόσμηση των χριστιανικών εκκλησιών όπου βρήκαν και την υψηλότερή τους έκφραση και δημιουργήθηκαν πραγματικά αριστουργήματα.
Από τεχνική άποψη, το ψηφιδωτό διαφέρει από τη ζωγραφική και το μαρμαροθέτημα, είναι δαπανηρότερο και κοπιαστικότερο στην κατασκευή του.
Η αγάπη για την τέχνη του ψηφιδωτού μ' έκανε να ασχοληθώ μ' αυτήν. Εγώ όμως δεν διακόσμησα ούτε τοίχους ούτε δάπεδα. Έκανα ένα τραπέζι, το οποίο προοριζόταν αρχικά για το χωριό μαζί με το κάδρο, αλλά τελικά κατέληξε στο μπαλκόνι του σπιτιού (μόνιμη κατοικία) μας.
Το σχέδιο μου το έδωσε ο δάσκαλός μου και η μπορντούρα είναι σχέδιο μιας φίλης |
Η βάση είναι από σίδερο και την πήρα από ένα άλλο παλιό ξύλινο τραπέζι (ανακύκλωση δηλαδή).. |
χρησιμοποίησα κεραμική ψηφίδα. |
Μου πήρε πολύ χρόνο για να τελειώσει αλλά το αποτέλεσμα νομίζω με δικαίωσε.